't IS (ons) OM (de) ZEEP(bellen te doen)

Blaskesmeulencompilatie op den tuub (auteur: Z). Sit back, relax and enjoy...

Transformatione_01

Transformatione_01 ofte de transformatie van een een maagdelijk wit doek tot een onvoorspelbaar "piece of crap". Een idee zo poepsimpel dat je bij 't besef ervan even door de knieën gaat en 't bewustzijn verliest: koop of maak een schildersdoek, doe je ding erop/ermee en speel't door aan de volgende in de chain gang, die op zijn beurt 14 dagen de tijd krijgt om de code te ontrafelen . Een Tarmaciaans manoeuver in zijn meest uitgepuurde vorm. De foto's geven een idee van de verschillende bijdragen. Het bijgevoegd filmpje is een weergave van de (voorlopige) Final Cut Up. Of is't een spontane sollicitatie bij de Post ?  

Het “Tarmac vs Prinskensmolen”-project is een ingetogen ode aan het miskende genie Sir John David Mac Tarmac (1682 – 1730). Een uomo universale pur sang die in onze contreien verzeild raakte tijdens de Spaanse Successieoorlog (1701 – 1714) als metgezel en persoonlijk adviseur van de geallieerde veldheer John Churchill, hertog van Marlborough.

Na het bereiken van een precair machtsevenwicht, kreeg J.D wat meer ademruimte om zijn ongebreidelde vernieuwingsdrang tentoon te spreiden. Tot dan toe had hij zich voornamelijk bezig gehouden met vestingbouw en het ontwerpen van dodelijk efficiënte oorlogstuigen. Door de welgekomen strategische impasse kreeg hij de kans zijn uitvindingen een meer humanitair, utilitair en voluntaristisch karakter te geven.

Zo werd hij door de Meerhoutse gezagsdragers aangesproken om zijn ongezien technisch vernuft ten dienste te stellen van de “Gemeenschap”. Tijdens zijn 6 jaar durend verblijf in Meerhout was Mac Tarmac verantwoordelijk voor talrijke technologische vernieuwingen die allen opvielen door hun verpletterende creativiteit. Het pronkstuk in zijn reeks meesterwerken was ongetwijfeld de Blaskesmeulen (1703) .

Deze “meulen” was ontworpen als een apparatus mobile dat moest instaan voor de “dagdagelijkse fysieke en mentale hygiëne van de Meerhoutse bevolking”. Via een ingenieus systeem van zeepbaden en bellenringen verspreidde de molen een uit het Verre Oosten geïmporteerde zeepachtige substantie, sabun genaamd.

In 1709 raakte Mac Tarmac helaas verwikkeld in een conflict met Valeer Willems, pachtheer van de toenmalige Franse enclave ‘De Veedijk’. “Den Tar” (zoals JD in de volksmond genoemd werd) was tevens een begenadigd schilder. Maar het door Valeer bestelde portret van zijn vrouw Agnetha Blumenteil viel niet in goede aarde. De prachtig afgebeelde voluptueuze achtersteven van mevrouw Willems liet immers niets aan de verbeelding over. Mac Tarmac liet zich compleet gaan en zijn amoureuze uitspattingen en ongekend luidruchtige nachtelijke bezoekjes aan de lokale drankgelegenheden werden hem niet in dank afgenomen door de invloedrijke behoudsgezinde burgerij.

Het duurde dan ook niet lang meer voor Saint Mac uit de gunst raakte van het plaatselijke bestuur ondanks zijn immense populariteit. Ook het Engels regiment liet hem als een steen vallen. In mei 1709 werd hij uit het dorp verdreven. Hij sloot zich aan bij de rondzwervende Schotse Brigade en leefde verder een anoniem bestaan op het Schotse eiland Islay, waar hij zich, op een eerder bescheiden wijze, toelegde op het stoken van single malt whisky.

Ontluisterende eindnoot van deze tragedie humaine was het in 1728 ontmantelen van de Blaskesmeulen tot een ordinaire korenmolen, de huidige Prinskensmolen. Opdrachtgever van deze laaghartige wraakactie was Jan-Pieter Willems, in verre omstreken gekend als de “Rosse Mulder”. De overlevering wil dat Mac Tarmac op zijn eenzaam sterfbed vreedzaam insliep met de vergeelde schetsen van de Blaskesmeulen in de vuist geklemd....

Ankerplaats voor een losgeslagen sloep

Op maandag 12 mei 2008 werd het laatste bericht op de 8mak8-blogspot-site gepleurd. " 't Is gedaan. 't Is goe geweest. Gordijnen dicht, rolluiken naar beneden. De laatste doet't licht uit...". Het slotstuk van de succesvolle MAK 2008-editie vormde voor de Havep-groep een ambigu gegeven: een euforische adrenalinesplinterbom die in de hersenen ontploft maar anderzijds ook een unheimliche beleving van vervreemding en ontheemding. Ogen dicht. Je hoort 't allesoverheersende geluid van een reusachtige hijskraan die het Havep-gebouw als een schoendoos optilt. Ogen open. Een gapende leegte. Verbouwereerd achtergelaten op de zoutvlakte van Bonneville Salt Flats in Utah. Geblindoekt, prop in de muil en met de handen op de rug gebonden in een roestige laadbak geduwd en onderweg als restafval eruit gekieperd. Maar een in de hoek gedrongen gewond dier bijt flink van zich af. En hier zijn we dan ! TARMAC: de manifeste consolidatie van de onstuitbare drang van een groepje Meerhoutse verwante kunstenaars naar een meer permanente kunstwerking. Een "groepje" dat gaandeweg, en voornamelijk door en tijdens de deelnamen aan de 2-jaarlijkse MAK-happenings, uitgroeide tot een hecht collectief. 

TARMAC = (TAR + MAC) = ((TAR = ART) + (MAC = MAK)). Jaja, er is over nagedacht...

 

Tagging is our middle name

Geen enkele kunstvorm is ons vreemd. Zo ook het "taggen" niet. De dode muur in de Beerstraat schreeuwde om onder handen te worden genomen. Als teaser voor het Blaskensmeulen-project. 

Een djoef op ewe "Meulen"

Tarmac neemt als collectief deel aan de Week van de Amateurkunsten van 24 april tot 3 mei. De Prinskensmolen op de Berg gaat getransformeerd worden tot een "Blaskensmeulen". De voorbereidingen zijn gestart: preps